PATRIS ATTALI HOMILIA
— Audite. Patris Attali homiliam audiui et etiamnunc paulum excaecor. Sunt improbi probique, pessimi qui puritatem ac purificationem uolunt, foedissimum, paene Decemuiri. Sunt autem probi, benigni beneficique. O formosa, formosa ! Haec uero non sunt, domine Attali.
— ...
— Haec qui sumus primum neglegunt, non qui fimus, sed sumus. Augustus Comtus mortuos uiuos regere dicebat, Attali domine, et Raymo Aro historiam tragicam esse addebat, quae obliuisceris. Sicut uaga persona loqueris, sicut homo qui in corbitis habitandis uiuit. Hac tamen persona, praeter te, non est, Attali domine.
— ...
— Ibi gens uiuit, qui per mille annos uixit, et qui mille anno uiuere uolet, necque illa bigenera fieri uult, Attali domine, eam excusa ! Eam excusa, quod non uult. Ista enim inuadi non uult nec substitui. Nam stultum est, hoc accipio, humile est. Est enim humile, neque multum beneficum est, sed eius uita, accipis.
— ...
— Non autem uult patrem attali eam dicere nullam mediocrem intolerantem barbarorum fastidiosam maniuolentemque eam esse. Heu ! Non, non sunt, Attali domine, benigni non sunt, quia ceteri quoque.